کتاب در مطب دکتر/خانواده خرس ها3 یکی از اسامی کتاب های خانواده خرس هاست که دربرگیرندهی بیش از شصت جلد کتاب است که هر کدام در مورد موضوعی نوشته شده است و شخصیت های اصلی داستان دو تا توله خرس خواهر و برادر هستند که مشکلات رفتاری کودکان را به تصویر می کشند.
این دو تا توله خرس با پدر و مادر و خواهر کوچکترشان عسل در وسط جنگل داخل یک درخت بزرگ زندگی می کنند و هر بار اتفاقی در خانه یا بیرون از خانه می افتد که سبب می شود توله خرس ها رفتار بهتری را یاد بگیرند. تصویرگری این کتاب باعث جذب بیشتر کودکان می شود. برای خرید کتاب در مطب دکتر/خانواده خرس ها3 می توانید به فروشگاه اینترنتی پرفسور کوچولو مراجعه نمایید.
مطالبی جالب در مورد آماده کردن کودک برای رفتن به مطب دکتر
اگر شما هم از دسته والدینی هستید که برای بردن خردسالتان به مطب پزشک، دندان پزشک یا حتی گرفتن خون خاطرات پرتنش و درد آوری دارید، شاید بهتر باشد این مراحل را با هم مرور کنیم. اگر هم از گروه والدینی هستید که نوزاد دارید و هنوز سن کودکتان به خردسالی و این تنش ها نرسیده باز هم این نکات را در حوزه تربیتی نشانه گذاری کنید. قبل از هر چیز به سراغ خودتان به عنوان والد بروید و ببینید با شنیدن نام دکتر و رفتن به مطب چه حسی دارید؟ اگر نوعی ترس در خود می بینید، بسیار مراقب باشید که این فوبیا را کنترل کرده به فرزند خود منتقل نکنید.
1. هرگز نام «دکتر» را به عنوان یک «دیگری» ناظر، خشک و عبوس، کنترلگر در کنار مفهوم «درد» طرح نکنید. درد به خودی خود پر از رنج است و اسامی که در کنار این مفهوم ضمیمه ذهنی می شوند، هم همان بار را خواهند داشت. پس از نوزادی با خواندن شعرهایی که در آنها «دکتر» یک دوست و همراه خانوادگی است و دلتنگ دیدارش می شویم و کتابهایی که در آنها شخصیت دکتر بسیار مهربان، همراه و دوست داشتنی ترسیم می شود تلاش کنید یک مفهوم قدرتمند اما دوست داشتنی را درونی کنید.
2. وقتی کودک کمی بزرگتر شد با تهیه اسباب بازی هایی نظر «دکتر کوچولو» بارها و بارها مناسک مراجعه به پزشک را به روش یک مانور با کودک تمرین کنید. نقشهای پزشک و بیمار را مدام عوض و موقعیت های گوناگون را ترسیم کنید و رفتار نادرست را اصلاح کنید.
3. هرگز قبل از ورود به مطب کودک را از اینکه «درد» ندارد مطمئن نکنید. چنین هشدارهایی هیچ کمک ذهنی برای درک موقعیت بعدی نمی کند فقط آستانه تحمل کودک را می شکند. یادمان باشد تجربه حضور کودک در مطب و آزمایشگاه بسیار کم است و هشدارهای ما می توانند ویرانگر شوند.
4. وقتی وارد اتاق معاینه شدید طوری رفتار کنید که گویی دکتر دوست صمیمی شماست و کاملا به او اطمینان دارید. به جای کودک سخنی نگویید. میان حرف و پرسش های دکتر نپرید فقط صبورانه ناظر باشید و لبخند را فراموش نکنید. قربان صدقه های شما، وعده ها و هشدارهای شما هیچ کمکی به ایجاد رابطه بهتر بین فرزند بیمار و دکترش نخواهد کرد فرصت بدهید تا خودشان مسیر ارتباطی را بسازند.
5. به هیچ وجه در مقابل پزشک،کودکتان را بابت عدم همکاری تحقیر و تهدید نکنید. «اگر دهنت را باز نکنی باید همین جا بمونی نمی بریمت خونه... اگر نگذاری خون بگیرند همینجا می گذاریم و میرویم... »
6. هرگز برای کنترل کودک در خانه او را به دکتر و آمپول حواله ندهید.
7. به کودک هر بار که برای رفتن به مطب و ازمایشگاه بی قراری می کند وعده جایزه بزرگ از سمت خودتان یا پزشک ندهید. همانگونه که شرطی سازی در سایر وجوه تربیتی اشتباه است برای کنترل بیقراری کودک هم او را با پاداش دادن شرطی نکنید. اگر پزشک تشخیص داد برای صبوری کودک به او جایزه کوچکی مثل استیکر بدهد مداخله نکنید و اجازه بدهید پزشک با شیوه و تشخیص خود ادامه دهد.
8. تاب آوری و تحمل کودک خود را در تمام حوزه ها توسعه دهید تا حین بیماری و تحمل درد و پروسه درمان هم رفتارهای ملایم تری داشته باشد. درد، ناامنی و پریشانی کودک را به رسمیت بشناسید اما با قربان صدقه های جانسوز مانند «مادر بمیره که تب داری، الهی من بمیرم دندان دردت را نبینم و...» تحمل وضعیت را برایش سخت تر نکنید.
9. انتخاب پزشک صبور، امن، ملایم و توانمند در ارتباط گیری با کودکان بسیار مهم است الزاما سراغ پزشکانی که شهرت و ویترین دارند نروید. شلوغی زیاد مطب با عدم صبوری آنها رابطه مستقیم دارد.
10. خودکنترلی والدین در مواجهه با موقعیت های دردناک کودکانشان مهمترین اهرم مدیریت این وضعیت است. اگر از دیدن خون، استفراغ کودک و درد کشیدن او بی تاب شده رفتارهای هیجانی شدید دارید از کودک فاصله موثر بگیرید. از پدر/مادر یا مادربزرگ و بستگان خیلی نزدیک هم کمک بگیرید تا بتوانید بر شرایط مسلط شوید.